Właśnie rozpoczyna się kolejny rok „wielkiej przedszkolnej przygody”. Rodzice z równym przejęciem i ekscytacją co dzieci wkraczają w świat przedszkola. Są zaciekawieni, przejęci, a niekiedy także mają poczucie niepewności, co to nowe miejsce może im przynieść. Każda przedszkolna opowieść ma trzech głównych bohaterów: dzieci, nauczyciela i właśnie rodziców.
Każdy pedagog z pewnością się zgodzi, że najlepsze sytuacje wychowawcze zakładają aktywne uczestnictwo opiekunów w życiu przedszkolnym oraz ich pełne zaangażowanie, wsparcie i pozytywną komunikację z przedstawicielami placówki. Wciąż otwarte pozostaje jednak pytanie, w jaki sposób doprowadzić do takiej relacji oraz jak ją skutecznie rozwijać. Czy istnieje w ogóle przepis na efektywną współpracę z rodzicami? Zobaczmy!
Przepis, recepta, a może to tylko kwestia składników?
W każdym przepisie liczą się nie tylko proporcje, lecz także jakość wykorzystywanych składników.
Każda relacja z drugim człowiekiem jest nacechowana indywidualnym, unikatowym pierwiastkiem. Bardzo trudno o uogólnienia i generalizację wniosków na tym polu, a jeśli są już one prowadzone, robi się to z dość dużą ostrożnością. Tym samym nie istnieje jeden główny przepis, który może zostać zastosowany w każdych warunkach, i który poprowadzić zawsze do jednego celu. Z pewnością jednak możemy wymienić składniki, które warto zawrzeć.
Uwaga na pierwszy składnik!
Dokładnie: UWAGA! Dlatego uwaga, bo bez tego bazowego składnika nie uda nam się zbudować efektywnej komunikacji na linii nauczyciel–rodzic. Tym podstawowym składnikiem jest odpowiednie nastawienie. Większość nauczycieli ma już pewne doświadczenia lub przekonania na temat postawy, zachowania się opiekunów czy ogólnie współpracy z rodzicami. Tymczasem, jak już zostało podkreślone na początku, każda relacja jest inna, a więc może mieć inne zasoby i inne ograniczenia. Można powiedzieć, że jeśli wcześniejsze doświadczenie ze współpracy z rodzicami jest kojarzone dość pozytywnie, może stanowić cenne wsparcie dla budowania nowej relacji z opiekunami, ale nie będzie jednoznacznie gwarantować kolejnego powodzenia. Znacznie gorzej, jeśli wcześniejszych doświadczeń nie można nazwać korzystnymi. Negatywne wspomnienia, przekonania naznaczone negatywnymi skojarzeniami i emocjami mogą znacznie utrudnić skuteczną współpracę z rodzicami, a nawet całkowicie ją uniemożliwić w myśl przekonania: „po co się starać, pr...
